- роткен
- 1. деепр. от роткаш.2. нар. с треском, рокотом. Шедыра чуриян, лапкатарак капан марий пила-влакын пырням роткен пӱ чкедымыштым эскера. В. Бердинский. Рябой мужчина среднего роста следит, как пилы с рокотом пилят бревно.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.